Utgitt: 2012
Min utgåve: 2013
Format: Heftet, 361 sider
Forlag: Gyldendal
Mål/utfordringar: Krim, Off the shelf
Då eg starta å interesse meg for Jørn Lier Horst var det med denne boka. Den åttende boka i rekka om William Wisting gjekk hen og vant både den norske Rivertonprisen og den svenske Glassnøkkelen. For Lier Horst var det tredje gong han var nominert til førstnemnte pris, og eg kunne jo ikkje med min kronologiske hjerne begynna på den åttende boka. Elleve månader etter eg starta første bok er eg endeleg ajour. Nå har eg ei bok igjen, men den leser eg når eg føler for det. Lier Horst kjem ikkje med ny bok om William Wisting før i 2015.
I Jakthundene blir William Wisting sjølv satt under etterforskning. Han blir suspendert på grunn av ein sak han etterforska for 17 år sidan der det har kome fram at bevisene som fengsla gjerningsmannen var falske. Wisting gjer sitt beste for å reinvaske seg sjølv, men då det forsvinner ei ny ung kvinne blir det eit kappløp utan like. Wisting får hjelp av journalistdottera Line, og frå uventa hold.
Det er ein årsak til at akkurat denne vant begge krimprisane, og den heiter meget velskrevet krimroman. Det er spennande, persongalleriet er det same, men dei utfyller kvarandre. I Jakthundene er det mykje William og Line, og eg kjenner at eg sakna dei andre i teamet. Håper dei kjem meir fram i neste bok, Hulemannen. Du vil ikkje angre på at du leser Jørn Lier Horst, men som alltid anbefaler eg deg å lese dei kronologisk. Sakene er avsluttande i kvar bok, men eg som er vel så opptatt av personen William Wisting får meir utbytte av å begynne med første bok.
Andre som har skrevet om boka er Marianne. Er det andre, legg gjerne igjen ein kommentar så fikser eg ein link.
XOXO ... (Blogginnlegget er hentet fra My first, my last, my everything!)